Πίσω απ’ την Αγιά Σοφιά, μέρα μεσημέρι,
η αγάπη ζωγραφιά και Θεού χαρά,
κι όπως φιληθήκαμε, μπήκε καλοκαίρι,
βγάλαμε τα πρώτα μας φτερά.

Έλεγες, έλεγες, ούτε που θυμάμαι,
έλεγες, έλεγες, όλα στο κενό,
γρήγορα μ’ αρνήθηκες, πάντα το θυμάμαι,
είδα την αλήθεια, πήρα τον σταυρό.

Πίσω απ’ την Αγιά Σοφιά, πάνε τόσα χρόνια,
τώρα, γκρίζα συννεφιά, κίτρινη βροχή,
δεν συναντηθήκαμε, κρίμα τόσα λόγια,
άλλαξε η καρδιά μας εποχή.

Έλεγες, έλεγες, ούτε που θυμάμαι,
έλεγες, έλεγες, όλα στο κενό,
γρήγορα μ’ αρνήθηκες, πάντα το θυμάμαι,
είδα την αλήθεια, πήρα τον σταυρό.