Σαν ένας άνεμος βοριάς σαν κεραυνός
σαν μια έκρηξη ηφαιστείου η φωνή του
για την Ελλάδα ο δικός του ο καημός
πόνος αβάσταχτος και κλάμα η ψυχή του

Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ
ήσουν και θα είσαι πάντοτε ο ένας
και φίλος και πατέρας μας
δικέ μας αδελφέ
τη θέση σου δε πρόκειται να πάρει πια κανένας

Φεύγουν τα τρένα και τα πλοία διαρκώς
σ’ άλλες πατρίδες την Ελλάδα ξεφορτώνουν
και τα τραγούδια σου ακούνε συνεχώς
μάτια βουρκώνουνε
και οι καρδιές ματώνουν

Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ
ήσουν και θα είσαι πάντοτε ο ένας
και φίλος και πατέρας μας
δικέ μας αδελφέ
τη θέση σου δε πρόκειται να πάρει πια κανένας