Σκιές με κατακλύσανε στην Κόλαση του Δάντη
Ερείπιο κατάντησα, χωρίς καμία χάρη
Φωτιές ανασαλέψανε, τα πάθη, την καρδιά μου
Στη Λάβα εγκλωβίσανε, το γέλιο, τα’ όνειρα μου

Χρόνια τώρα ζω στην Κόλαση του Δάντη
Με ξέχασαν Θεοί, οι Μοίρες και οι Μάγοι
Τον πόλεμο βιώνω, συνέχεια στο κορμί μου
Με νόημα βαθύ, αγγίζω την ψυχή μου

Μαράζωσα στο χθες, στο ψέμα, στην απάτη
Και μ’ άφησα να ζω, στου Έρωτα τα λάθη
Στα Τείχη της Βαβέλ, αφήνω την πνοή μου
Με Δέκα Εντολές, κλειδώνω τη ζωή μου

Οι Δαίμονες αλύπητα, με κάνανε κομμάτια
Και μ’ άφησαν να ζω, σε ξένα μονοπάτια
Οι φλόγες της Φωτιάς και οι Σάλπιγγες του Σκότους
Το «είναι» μου φυλάκισαν, στο ψέμα και στους φόβους

Χρόνια τώρα ζω στην Κόλαση του Δάντη
Με ξέχασαν Θεοί, οι Μοίρες και οι Μάγοι
Τον πόλεμο βιώνω, συνέχεια στο κορμί μου
Με νόημα βαθύ, αγγίζω την ψυχή μου

Μαράζωσα στο χθες, στο ψέμα, στην απάτη
Και μ’ άφησα να ζω, στου Έρωτα τα λάθη
Στα Τείχη της Βαβέλ, αφήνω την πνοή μου
Με Δέκα Εντολές, κλειδώνω τη ζωή μου

Η Κόλαση που έλεγαν τα Ιερά Βιβλία
Με τύλιξε απρόσμενα σ’ αιώνια Κατοικία !