Φύγαν και φέτος τα πουλιά,
στους αμμολόφους, πέρα,
παραφυλάει η μοναξιά
με τον αχό του αγέρα.

Κόρη πικρή του φεγγαριού
που όλο μετράς την άμμο,
στην αστραπή ενός φιλιού
σε βρίσκω και σε χάνω,
σε βρίσκω και σε χάνω.

Η θλίψη πέφτει στην βραδιά
κι η ομίχλη στο λιμάνι,
του ναύτη καίγετ’ η καρδιά
μα ο πόνος δεν τον φτάνει.

Κόρη πικρή του φεγγαριού
που όλο μετράς την άμμο,
στην αστραπή ενός φιλιού
σε βρίσκω και σε χάνω,
σε βρίσκω και σε χάνω.