Μην ανάβεις φώτα,
κλείδωσε την πόρτα
κι άσε να χτυπάει στο τζάμι,
σιγανά της νύχτας η βροχή,
μην ζητάς να φύγεις,
πότε θα βρεθούμε πάλι
μαζί οι δυο μας, μοναχοί.

Έλα πιο κοντά μου,
μέσ’ στην αγκαλιά μου
ναι, τώρα δα, μπορούμε
να βρεθούμε οι δυο μας μοναχοί,
μην ανάβεις φώτα,
άκου πως κυλάει και μιλάει η βροχή.

Χτυπάει η βροχή στο παράθυρο,
μ’ έναν ψίθυρο και μας μιλάει σιγανά,
χτυπάει η βροχή στο παράθυρο,
μ’ έναν ψίθυρο,
φίλησέ με μονάχα και τίποτα μη λες,
φίλησέ με μονάχα και τίποτα μη λες.

Έλα πιο κοντά μου,
μέσ’ στην αγκαλιά μου
έλα τώρα που μπορούμε
να βρεθούμε οι δυο μας μοναχοί,
μην ανάβεις φώτα,
άκου πως κυλάει και μιλάει η βροχή.

Χτυπάει η βροχή στο παράθυρο,
μ’ έναν ψίθυρο και μας μιλάει σιγανά,
χτυπάει η βροχή στο παράθυρο,
μ’ έναν ψίθυρο,
φίλησέ με μονάχα και τίποτα μη λες,
φίλησέ με μονάχα και τίποτα μη λες.

Φίλησέ με μονάχα και τίποτα μη λες,
φίλησέ με μονάχα και τίποτα μη λες.