Τα μάτια του κλείνει
και μπρος του περνά
στρατός νικημένος τα χρόνια.
Τις μάχες του στήνει
στο νου του ξανά
καπνός και αιχμάλωτα πιόνια.

Τα μάτια του κλείνει
κι αυτό που ζητά
να τ’ άλλαζε όλα ένα θαύμα.
Αλλιώς τη ζωή του
να ζούσε ξανά
να γιάτρευε το άδηλο τραύμα.

Περνούσαν οι μέρες
ποτάμι βαθύ
κι αργούσε το θαύμα να φτάσει.
Και μες στα νερά του
μια άλλη ζωή
γλιστρούσε προτού
την προφτάσει.

Τα μάτια του κλείνει
και πίσω γυρνά
στη σκάλα ο πατέρας του στέκει.
Του λείπει κουράγιο
να φύγει μακριά
μακριά του να αφήσει
τα `'πρέπει''.

Τα μάτια του κλείνει
κι αυτό που ζητά
να τ’ άλλαζε όλα ένα θαύμα.
Αλλιώς τη ζωή του
να ζούσε ξανά
να γιάτρευε το άδηλο τραύμα.