Ενός κλαδιού η ερημιά
το χέρι της απλώνει
σαν αποχωρισμού αγκαλιά
γέρνει και μας πληγώνει.

Μα ό,τι η ψυχή μας λαχταρά
μες στην κάρδιά τρυπώνη
φωτιά ανάβει μες στο νου
θεριεύει και φουντώνει.