Λίγα κομμάτια έρωτα στην τσέπη μου τα βρήκα
σ’ ένα παλιοπαντέλονο που φόραγα μικρός.
Μου τα `δωσε η μάνα μου και η ζωή για προίκα,
όμως μαζί με σένανε τα ξόδεψα ο τρελός.

Καιρός,
να φύγω από σένα, να ζήσω για μένα,
καιρός.
Να κάνω ότι θέλω, να μπαίνω, να βγαίνω,
καιρός.
Και σ’ όποιον αρέσω, μα δε θα μπορέσω αλλιώς,
καιρός.

Δεν άντεχα τα χάλια μου και όλη τη μιζέρια,
να κάνω επανάσταση φοβόμουν ο δειλός.
Μη πέσω στα χειρότερα, ποιος ξέρει σε τι χέρια
και ξαφνικά τρελάθηκα και είπα πια καιρός.