Πήρα απ’ τα μάτια σου το πράσινό σου βλέμμα
Να βάψω τα παράθυρα μιας άχρωμης ζωής
Πήρα μια λέξη σου την κέντησα στο δέρμα
Για να μου κάνει συντροφιά τα βράδια της σιωπής

Ποιος άνεμος καλός αλήθεια σ’ έχει φέρει
Οκτώ Φλεβάρη και μοιάζει καλοκαίρι
Ποιος άνεμος καλός σε φέρνει στη ζωή μου
Ίσως μου χρώσταγε ο Θεός μια Άνοιξη δική μου

Πήρα την κίνηση που πιάνεις τα μαλλιά σου
Για να την κρύψω τρυφερά στο δώμα της ψυχής
Πήρα το κόκκινο που στάζει η αγκαλιά σου
Για να θυμάμαι τις στιγμές της πρώτης μου εκδρομής.