Καράβι είμαι στ’ ανοιχτά
που ψάχνει για λιμάνι,
που όλο βλέπει τη στεριά
κι όμως ποτέ δε φτάνει.

Το σπίτι σου δυο βήματα,
μα ξενιτιά μου μοιάζει,
έγινε ο κόσμος θάλασσα
κι όπου πατώ βουλιάζει.

Το φυλαχτό που μου `δωσες
το έχω φυλαγμένο,
μα πιο κακό απ’ το χωρισμό,
δεν έχω να προσμένω.

Και με βρήκαν ναυαγό,
έξω απο την Αμοργό.