Τώρα το απεφάσισα
μποέμης για να γίνω
και για τον κόσμο στο εξής,
δεκάρα πια δε δίνω.

Σ’ αυτόν τον ψεύτικο ντουνιά,
μποέμικα θα ζήσω,
την λεβεντιά, τα νιάτα μου,
να τα ευχαριστήσω.

Στον κόσμο πια μποέμικα,
τώρα διασκεδάζω
και πόνο μέσα στην καρδιά,
ο δόλιος πια δεν βάζω.

Ζήτω η μποέμικη ζωή,
δε θα σε λησμονήσω
και στη στερνή μου τη στιγμή,
θα σε αναζητήσω.