Μάνα στο περιβόλι μας
και στις πορτοκαλιές μας
έγειρα ν’ αποκοιμηθώ,
λίγον ύπνο να πάρω.

Κι εκεί περάσαν τρεις αετοί
και τρεις καλοί λεβέντες.
Ο ένας με μήλο με βαρεί
κι ο άλλος με δαχτυλίδι
κι ο τρίτος ο καλύτερος
μια μαχαιριά μου δίνει.

Μάνα το μήλο το `φαγα,
το δαχτυλίδι το `χω,
τη μαχαιριά, τη χατζαριά,
δε μπορ’ να τη βαστάξω.
----------------------------------------------------------------------

Μάνα, στο περιβόλι μας
και στις αμυγδαλιές μας
εκεί, μάνα, καθόμουνα
και κένταγα μαντήλι.

Εκεί περάσαν τρεις αητοί
και τρεις καλοί λεβέντες.
Ο ένας με μήλο με βαρεί
κι άλλος με δαχτυλίδι
κι ο τρίτος ο μικρότερος
μια πιστολιά μου ρίχνει.

Το μήλο, μάνα, το `φαγα,
το δαχτυλίδι το `χω,
την ασημένια μπιστολιά
'δω στα πλευρά την έχω.

------------------------------------------------------------------

Μάνα μ', στο περιβόλι μας
και στην αμυγδαλιά μας
Εκεί, μωρ’ μάνα μου,
εκεί καθόμουν κι έραβα,
κι έραβα τα προικιά

Εκεί, μωρ’ μάνα μου,
εκεί πέρασαν τρεις αετοί
και τρεις καλοί λεβέντες
Ένας, μωρ’ μάνα μου,
ένας με μήλο με βαρεί
κι άλλος με πορτοκάλι
κι ο τρί-, μωρ’ μάνα μου,
κι ο τρίτος ο μικρότερος
μου ρίχνει δαχτυλίδι

Εγώ, μωρ’ μάνα μου,
εγώ το μήλο το `φαγα
το πορτοκάλι το `χω
κι αυτό, μωρ’ μάνα μου,
κι αυτό το χρυσοδαχτιλίδ’
το `χω για αρραβώνα

Πέτα το, κόρη μου
πέτα το, κόρη μ', πέτα το
δεν είσαι γι’ αρραβώνα
Είσαι μικρή ακόμα
δεν είσαι γι’ αρραβώνα