Πια πού να πάω;
Πλέον η κραυγή μου είναι βραχνή,
όλα έχουν εξαφανιστεί
σε μια απόκοσμη γιορτή,
απ’ όλους έχω ξεχαστεί.

Και εγώ ό,τι είχα ερωτευτεί
το `κλέψε η μοίρα ένα πρωί
και μου ζητά για ανταλλαγή
όλα όσα φτιάξω απ΄την αρχή.

Πια πού να πάω;
Έγινε φάντασμα η ζωή
και θέλει να με καταπιεί,
με γυροφέρνει, με ποθεί,
με θέλει σκλάβο και εραστή.

Και εγώ ό,τι είχα ονειρευτεί
ο χρόνος το `κανε βροχή
να μου ξεπλένει τη βρωμιά
που έχω μέσα μου βαθιά.