Σαν το παλιό βασανιστήριο του τροχού
έτσι με παίδεψε η άστατη καρδιά σου.
Πότε με έσπρωχνες στην άκρη του γκρεμού
και πότε μ’ έπνιγες σφιχτά στην αγκαλιά σου.

Μα τώρα που΄φυγες τα βράδια σε ζητώ
κι η απουσία σου μου φαίνεται αιώνας.
Τα βήματά σου στο μυαλό μου αντηχούν
σαν το κινέζικο μαρτύριο της σταγόνας.

Κι αν με βασάνισες εγώ σε συγχωρώ
ειν’ της αγάπης το γραφτό να συγχωράει.
Κι όποια καρδιά δεν έχει μάθει ν΄αγαπά
δίχως χαρές και δίχως βάσανα γερνάει.