Μια φωτιά στα μάτια μου,
πόδια γυμνά στη στάχτη,
χάρισα τα κομμάτια μου
στη μοίρας μου τ’ αδράχτι.

Ένας χορός απ’ τα βάθη του χρόνου
για τις χαρές που τη λύπη ανταμώνουν,
ένας ρυθμός δυναμώνει εντός μου
για να ξορκίσει το μάταιο του κόσμου.

Ένας χορός με τα χέρια μου πάνω,
το παραπέρα από μένα να φτάνω,
χέρια ψηλά, τον Θεό μου να πιάνω,
όσα φοβάμαι δικά μου να κάνω.

Θα πατώ γερά στη γη
μα θα κοιτάω τ’ αστέρια
κι ο χορός θα μ’ οδηγεί
σε απάτητα λημέρια.

Ένας χορός απ’ τα βάθη του χρόνου
για τις χαρές που τη λύπη ανταμώνουν,
ένας ρυθμός δυναμώνει εντός μου
για να ξορκίσει το μάταιο του κόσμου.

Ένας χορός με τα χέρια μου πάνω,
το παραπέρα από μένα να φτάνω,
χέρια ψηλά, τον Θεό μου να πιάνω,
όσα φοβάμαι δικά μου να κάνω.