Άκου το ξημέρωμα
Μέσα στη βροχή
Λέει για το φανέρωμα
Κι όλο το αργεί

Κι όπως οι βαριές οι στάλες
Παιζουν μουσική
Στις εφτά και δώδεκα
Σ’ είχα ερωτευτεί

Πες μου τι φιθύριζες
Κι έχω ξεχάστεί
Σαν σε πρώιμη Άνοιξη
Να `χαμε ορκιστεί

Κι έτσι σε νανούριζαν
Του έρωτα οι χρησμοί
Κι απ’ του δικού μου έρωτα
Την κρυφή,
Τη βαθιά σχισμή

Κι όπως τα γαρίφαλα
Ανοιγαν πτυχές
Στα βαθιά κοκκίνιζαν
Κι είδα δυο πληγές

Τότε των ματιών οι στάλες
Γίνανε γυαλί
Στις εφτά και δώδεκα
Πριν απ’ το φιλί