Τι τα θέλεις τα διαμάντια μες στις ερημιές;
Τα παγώνια και τ’ αηδόνια μέσα στις οχιές;
Τα σημάδια της ζωής μας είν’ ατίμητα,
δε χρειάζονται σφραγίδες τ’ ανεκτίμητα.

Τι τα θέλεις τόσα λόγια στη μεθόριο
αφού είμαστε κι οι δυο μας περιθώριο;

Τι τα θέλεις και τα γράφεις τόσα σφάλματα;
Τα ημερολόγιά σου είν’ εντάλματα.
Για τους άλλους είναι τ’ άλλα τ’ αδικήματα,
γιατί εμείς θα δικαστούμε απ’ τα αισθήματα.

Τι τα θέλεις τόσα λόγια στη μεθόριο
αφού είμαστε κι οι δυο μας περιθώριο;