Σκοτώνω εικόνες
Σ’ απόμερα στενά και κεντρικά
Που βήματα μετρούσαμε κοινά
Και ψάχνανε οι φόβοι για κρυψώνες
Σκοτώνω τις ώρες
Που βλέπαμε τα ίδια στη ζωή
Κοιμόμασταν, ξυπνούσαμε μαζί
Κι ευθείες ήταν τόσες ανηφόρες

Σκοτώνω όνειρα
Και όρκους του
Για πόσα τίποτα
Έκανα για πάντα

Και σκοτώνω και φεγγάρια
Που τα μάτια σου θυμίζουν
Έχει ο κόσμος και ζευγάρια
Που ποτέ τους δε χωρίζουν
Σ’ αγαπώ ως το τέρμα είπες
Το θυμάμαι και βουρκώνω
Στήνω απέναντι τις λύπες
Και με πείσμα τις σκοτώνω

Για να ζήσω σε σκοτώνω

Σκοτώνω εικόνες
Συντάγματος πλατεία δεξιά
Που καίγαμε αγκαλιά τη μοναξιά
Και σκόρπιζες τη στάχτη στους Χειμώνες
Σκοτώνω το ψέμα
Την πρώτη μας στ’ αστέρια εκδρομή
Θα ζούσαμε αιώνια εκεί
Μα διάλεξες το τέλος όχι εμένα

Και σκοτώνω και φεγγάρια
Που τα μάτια σου θυμίζουν
Έχει ο κόσμος και ζευγάρια
Που ποτέ τους δε χωρίζουν
Σ’ αγαπώ ως το τέρμα είπες
Το θυμάμαι και βουρκώνω
Στήνω απέναντι τις λύπες
Και με πείσμα τις σκοτώνω

Για να ζήσω σε σκοτώνω