Όπου προς το βράδυ
πάτησες τη γη
βγήκε στο σκοτάδι
μια δροσοπηγή.

Κι όπου ήτανε ξέρα
και βουβή ερημιά
παίζει μια φλογέρα
στ’ άσπρα γιασεμιά.

Ρέει, τραγούδι η βρύση,
κλαίει σαν προσευχή
γύρω της η φύση
γίνεται ψυχή.

Όπου προς το βράδυ
πρόβαλες αυγή,
φούντωσε λιβάδι
μια πηγή τη γη.