Πίσω απ’ το τζάμι κοιτώ
τις κορυφές που αναβοσβήνουν,
παγώνεις και λες
τα χέρια μου πάλι σ'αφήνουν.

Και μου φεύγεις ξανά
και κυνηγώ να σε προφτάσω,
είσαι χιόνι πυκνό
και σαν βουνό θα σ’ αγκαλιάσω.

Συχνά με ρωτάς
πού κατοικώ, τι με ταξιδεύει,
ψάχνω εσένα να βρω
σ’ ένα κλοιό που όλο στενεύει.

Και μου φεύγεις ξανά
και κυνηγώ να σε προφτάσω,
είσαι χιόνι πυκνό
και σαν βουνο θα σ’ αγκαλιάσω.