Μια μαύρη πέτρα κύλησε
και φύτρωσε σε μια καρδιά,
έβγαλε πετρολούλουδα
και πλήγωσε τη γειτονιά.
Έτρεξα κι εγώ να δω
κι έγινε το δάκρυ μου αρμυρό νερό.

Αχ, εκεί που πας, σαν χελιδόνι να πετάς
αθάνατο ήπιες νερό, εγώ ποτέ δε σε ξεχνώ,
είναι το δάκρυ μου πικρό.

Σαν κεραυνός σε χτύπησε
το πλήγωμα της μοναξιάς,
για την δική σου την καρδιά
ήταν ο κόσμος μαχαιριά.
Έφυγες μα είσαι εδώ,
στην καρδιά μου έμεινες άγιο φυλαχτό.

Αχ, εκεί που πας......