Είναι πολύ σκληρό, το αίσθημα γυμνό
να με κρατάει ζεστό, έξω από την αγκαλιά σου.
Μια μάχη σιωπηλή με ό,τι πονάει πολύ
τι πιο γενναίο μπορεί, να μπορέσω μακριά σου.

Φοβάμαι έτσι να ζήσω,
Δυο βήματα κάνω μπροστά και αμέσως μετράω τρία πίσω.
Φοβάμαι να πολεμήσω.
Η απώλεια είναι πληγή, που δε θέλω ν’ αγγίξω.

Σ’ έχω μια, και δυο δε σ’ έχω , κι είναι πάνω απ’ ότι αντέχω
Μα την έρημό μου βρέχω, να είν’ όαση για μας
Γύρω μου κλεισμένοι δρόμοι το αδιέξοδο σκοτώνει.
Είσαι εσύ για μένα ακόμη γκρεμός της μοναξιάς.
Μαθαίνω τι σημαίνει ν’ αγαπάς,
χωρίς να `χεις παράδεισο να πας.

Χωρίς να φταίει κανείς, είναι πολύ σκληρό,
να την πληρώνω εγώ.
Μια σκιά αντί για σώμα.
Δεν ξέρω να σου πω είναι αργά ή νωρίς.
Μα δεν μπορώ χωρίς.
Δε συνήθισα ακόμα.