Μες στη σιγή της μοναξιάς
μία αυγή θα `ρθω κοντά σου,
γιατί εκεί όλα είναι δύσκολα,
κανείς δεν ξέρει την ερημιά σου.

Μα σαν θα `ρθείς δε θα με βρεις,
όλα είναι αλλιώς και θα χαθείς.
Δρόμοι παράξενοι του πουθενά,
άδειες πλατείες σαν λησμονιά.

Και οι άνθρωποι δεν μιλούν
και τα μάτια, στα μάτια δεν κοιτούν.
Όπως και πριν, να έρθεις να με βρεις,
γιατί ο κόσμος άλλαξε νωρίς.

Μες στη σιωπή θα `ρθω κοντά σου,
να μη με νιώθεις μακριά σου.
Και στο όνειρό σου θα `ρθω μια Κυριακή,
όλα να αρχίσουνε ξανά απ’ την αρχή.

Μα σαν θα `ρθείς δε θα με βρεις,
όλα είναι αλλιώς και θα χαθείς.
Χίλια αστέρια που σβήσανε νωρίς,
είναι σκοτάδι και θα χαθείς.