Ένα γέρικο θηρίο
που `χε αβάσταχτο φορτίο,
βγαίνει νύχτα στο μπουγάζι,
σαπιοκάραβο στ’ αγιάζι.

Το νταλκά του ντελαλίζει
σ’ όποια σκούνα τριγυρίζει,
το αντίτιμο της πάλης
να’ σαι μια ζωή χαμάλης.

Τσιμεντόσκονη στ’ αμπάρια,
λαμπηδόνες τα φανάρια,
πατημένο ξενερίζει
όπου ο κύρης του ορίζει.

Παρεάκι του η Σελήνη
στουρναρόπετρες του δίνει
και καπνίζει το φουγάρο
σαν ανάβει το τσιγάρο.