Ήρθε σαν Κυριακή
ώρες παιχνίδι στην αυλή
μικρή γιορτή
για μια στιγμή

Άναψε ο καημός
μεσ’ στο σκοτάδι ένα φως
άγριος καιρός
εφηβικός

Εδώ αρχίζει ο δρόμος
κι ως τα πέρατα σε πάει
δεν είναι ο έρωτας
εκείνος που αγαπάει
όση η φωτιά
τόση κι η στάχτη που σκορπάει

Θάλασσα ανοιχτή
για ένα ταξίδι απ’ την αρχή
σε ξένη γη
για μια ζωή

Μάτια μου θλιμμένα
ο χρόνος πίσω δε γυρνάει
δεν είναι ο έρωτας
εκείνος που αγαπάει
όση η φωτιά
τόση κι η στάχτη που σκορπάει