Σαν έριξα και το στερνό δαυλί στὸ φωτογώνι,
(δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μέσ᾿ στο χρόνο)
στο φωτογώνι της καινούργιας λευτεριάς σου, Ελλάδα,
μου αναλαμπάδιασε άξαφνα η ψυχή σαν να `ταν
όλο χαλκός το διάστημα, ή ως να `χα, τ᾿ άγιο κελί
του Ηράκλειτου τριγύρα μου, όπου, χρόνια,
για τὴν Αἰωνιότη εχαλκευε τοὺς λογισμούς του
και τους κρεμνουσε ως άρματα στης Έφεσος το Ναό...