Νιώθω τη μπόρα να ζυγώνει,
μυρίζω τη βροχή πάνω στο ξύλο,
αρχίνησε η ψυχή μου σαν το φύλλο
στα μάτια σου να τρέμει πριν να φύγεις.

Σε κλέβει ο άνεμος,
σε κλέβει ο ουρανός,
με ορίζει η μοναξιά.
Σαν χαρακιά βαθιά
μοιάζει ο χωρισμός.

Είναι η σειρά σου να πετάξεις
στο δύσκολο καιρό σαν αστραπή,
ποιος έντυσε με τέλος την αρχή,
κουρνιάζω στην ανάσα σου πριν φύγεις.