Σκίσε τα γράμματα που σου `βαζα
κρυφά στις τσέπες της γαλάζιας σου ποδιάς
σπάσε τους δίσκους που σου χάρισα
ήταν ανόητα τραγούδια της καρδιάς.

Μην τα θυμάσαι όσα μ’ ορκίστηκες
για πάντα τα ξεχνώ
μην τα θυμάσαι, στο κάτω κάτω
ήσουν δεκαοκτώ χρονών.

Κρυμμένος πίσω από την πόρτα σου
να περιμένω με λαχτάρα στη σκιά
κι όταν ερχόσουνα παράδεισος
σαν ανταμώναμε με την αστροφεγγιά.