Δεν είν’ για μας τα γιασεμιά , τα τραγουδάκια τα ρομαντικά.
Οι θλιβεροί αποχωρισμοί δε μας ταιριάζουν , το ξέρω το είχες πει.

Δε θα ξεχάσω ποτέ μου τον ματωμένο ουρανό ,
το άγγιγμα σου το σκληρό και το αναφιλητό.

Δεν ήθελες ποτέ παιδιά κι άλλαζες σπίτια . Ποιος σε κυνηγά;
Εγώ ήμουν το πιστό σκυλί μα δε σε κρίνω , το είχα αποδεχτεί.

Δε θα ξεχάσω ποτέ μου τον ματωμένο ουρανό ,
το φιλί σου το γλυκό , τον πόθο τον τυφλό.

Έφυγες όπως είχες πει , θλιμμένο δείλι , άνοιξης βροχή.
Και τώρα μάταια σε ζητώ κάτω απ’ τον ίδιο κόκκινο ουρανό.

Δε θα ξεχάσω ποτέ μου το ματωμένο ουρανό ,
το άγγιγμα σου το σκληρό και το αναφιλητό.