Αγρίμι νυχτιά , ματωμένη ομορφιά
σεργιάνι όλου του κόσμου,
το σκοτάδι σου δώσ’ μου
μέσα του ν’ ανοιχτώ.

Κι όταν μεθάς να μου γελάς
και να με ανασταίνεις.
Είναι φορές που ο κόσμος μας
δεν είναι για να μένεις.

Χίλιες φορές να με μεθάς
και να με ταξιδεύεις.
Αγρίμια να γίνονται οι ψυχές
και να τις ζωντανεύεις.

Αγρίμι νυχτιά , μια σταλαγματιά
στάξε πάνω στα φύλλα,
στα κλαδιά τους να γείρω
και να ξημερωθώ.