(Άπειρες φωνές Γαλαξιών… ακούγονται διαισθητικά…
στα έγκατα της ύπαρξης… όλων των όντων…)

Γαλαξίες!... Εμείς!...

Η Ύπαρξή μας… μέσα μας βαθειά…
με άπειρες…
γαλαξιακές φωνές…
φωνάζει…

Αμυδρής υποψίας…
αίσθηση…
γεννιέται μέσα της…

Πού ήταν;…
Πώς γεννήθηκε;…

Γιατί στο Χάος το απέραντο…
Μοναχικά…

Σε κόσμους…
άγνωστους… ανύπαρκτους…
ταξιδεύει;…

(Απόμακροι… οι Γαλαξίες έχουν χαθεί… μες στο απέραντο κενό…
ταξιδεύοντας σε αντίθετες… ακτινωτές… πορείες…
Η μοναχική διάσχιση του απέραντου κενού…
αρχίζει να γεννάει μια αίσθηση παράξενη…)

Γαλαξίες!... Εμείς!...

Μοναχικά… Απόμακρα…
ταξιδεύουμε…
χωρίς να ξέρουμε πού πάμε…

Μια αίσθηση νιώθουμε…
παράξενη…

Σαν το ταξίδι να σταμάτησε…

Σε Χάος απέραντο… ταξιδεύουμε;…
Ή…
όλα είναι ψευδαίσθηση…

Το Χάος μια αυταπάτη!...

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Οι Άλλοι Κόσμοι» - 2012)