Στής νύχτας απόψε τα πράσινα νερά
θα ρίξω πάλι ένα δάκρυ μου
που μόνη στα ίδια μονοπάτια ξαναγυρνώ
χωρίς να κοιτώ των ματιών σου το φως

Και δρόμο και δρόμο μακρινό
με συντροφιά μου τη θάλασσα, τα αστέρια, τον ουρανό
μα πάντα θε να ζήτω
μια νύχτα ακόμη για να παρηγορηθω