Κόβει η νύχτα σαν μαχαίρι
και κανένας πια δεν ξέρει
πού θα βγάλει αυτός ο δρόμος.
Λέω θα ξεχάσω κι όμως
είμαι εδώ και ξενυχτάω
και τη μοναξιά ρωτάω
αν θα έρθει πίσω πάλι
η αγάπη μου η μεγάλη;..

Μεταξύ ζωής και θανάτου
είμαι εγώ χωρίς τα φιλιά του.
Κλαίω... λέω
πως ποτέ δεν έχει φύγει...
Έχω τρελαθεί...

Μεταξύ ζωής και θανάτου
αρρωσταίνω που είμαι μακριά του.
Πίνω... σβήνω
η καρδιά μου δεν αντέχει,
σπάει σαν γυαλί...

Πάγωσε κι απόψε ο χρόνος,
είναι αγιάτρευτος ο πόνος.
Κάτι με τραβάει κοντά του
στη ζεστή την αγκαλιά του.
Είναι η άνιση η μάχη,
μα στο τέλος η αγάπη
γίνεται φωτιά, με καίει,
η ζωή μου καταρρέει...