(Φωνές φανταστικές…
αρχίζουν να ακούγονται…
μες στο άπειρο σκοτάδι…)

Της Φαντασίας Άτομα!...
Εμείς!...

Τη φαντασία των Ατόμων…
οδηγούμε…

Μες από `μας…
νοιώθουν τη φαντασία τους…
δική τους…

(Φωνές…
με μια υγρή απόχρωση…
αρχίζουν να ακούγονται μες από το υγρό στοιχείο…)

Άτομα!...
Του υγρού στοιχείου!...
Εμείς!...

Μια σύνθεση…
μοναδική…
ζει μες στην υγρή μορφή μας…

Μες…
απ’ την διάφανη ουσία μας…
άλλα Άτομα περνούν…

Στην ύπαρξή μας…
Φωτιάς…
αστραφτερές ακτίνες ταξιδεύουν…

(Με ανεπαίσθητες… αέρινες φωνές…
σ’ ένα ταξίδι γύρω του κυκλικό…
άλλα Άτομα… αιωρούνται αέρινα…
επάνω απ’ τον Πλανήτη…

Οι φωνές τους…
διασχίζουν όλο της ύπαρξής τους…
το αέρινο στοιχείο…)

Άτομα!...
Του αέρινου στοιχείου!...
Εμείς!...

Μια…
ανεπαίσθητη αίσθηση…
αιώρησης…
βαθειά μέσα μας νιώθουμε…

Αιώρησης…
ενός αέναου ταξιδιού…
την ύπαρξή μας αγγίζει…

Άλλα Άτομα…
ορατή παίρνουν μορφή…
πριν στον Πλανήτη πέσουν…
σαν υγρές υπάρξεις…

(Φωνές…
μες από λάμψεις ατελείωτες ακούγονται…

Φωνές…
που σβήνουν σε όλο το νυχτερινό
και ημερήσιο πλανητικό τοπίο…)

Άτομα λάμψεων!...
Εμείς!...

Μέσα σε λάμψεις…
έκρηξης…
ατομικών συγκρούσεων…
υπάρχουμε…

Σε μια στιγμή όλα χάνονται…

Η φωτεινή…
αστραφτερή αίσθηση…
σαν όνειρο…
μες στο σκοτάδι σβήνει…

(Οι άπειρες λάμψεις…
φωτίζουν εκτυφλωτικά όλα τα όνειρα…

Τα όντα…
νοιώθουν την ύπαρξή τους να διαπερνούν…
οι εκτυφλωτικές εκλάμψεις…)

Όντα!...
Σε κόσμους άπειρους!...
Εμείς!...

Άπειρες αστραπές…
ατέλειωτες…
την ύπαρξή μας διασχίζουν…

Πριν…
μια ανεπαίσθητη αίσθηση…
αέρινη…
είχαμε αισθανθεί…

Μετά από φωνές…
Ατόμων…
του υγρού στοιχείου…

(Οι αστραπές…
συνεχίζουν να φωτίζουν τα όνειρα…

Τα όντα…
ζουν σε έναν εκρηκτικό κόσμο λάμψεων…
χωρίς τέλος…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Ο Φανταστικός Πλανήτης» - 2013)