(Η Γη…
«ακούει» μες στον αέρα της…
φιλοδοξίες θνητών από το παρελθόν…
Αρχίζει να μονολογεί βαθειά στον εαυτό της…
με θλίψη απέραντη για εκείνη τη μοιραία εποχή…)

Η Αρχαία Πόρνη…
αγέρωχη στο βάθρο της…
τα έθνη…
μες απ’ το χρήμα κυβερνούσε…

Από επάνω της…
όντων θνητών φιλοδοξίες…
αμέτρητες περνούσαν…

Όντων θνητών…
που απεγνωσμένα προσπαθούσαν…
ν’ αγγίξουν…
τον αραχνοΰφαντο ιστό της Ιστορίας…

Οι αληθινοί εξουσιαστές…
του χωματένιου χρήματος παγκόσμιοι δεσπότες…
πίσω από ένα παραβάν… με βλέμματα ειρωνικά…
για το Παγκόσμιο Θέατρο…
με την Αρχαία Πόρνη πάμφωτη…
κρυφά χαμογελούσαν…

(Οι νεκροί ήχοι από το παρελθόν…
σαν αερικά χάνονται στον αέρα…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Το Χωματένιο Χρήμα» - 2014)