Μπορεί αυτό μου το τραγούδι να'ν’ μακάβριο΄
μα εκεί τραβάει ο δρόμος που χω πάρει
ίσως δε δω να ξημερώνει το αύριο
μα έναν άσχημο, μαύρο καβαλάρη
Τη χάρη κάντε μου λοιπόν κι όταν θα φύγω
δε θέλω λύπη ούτε μάτια δακρυσμένα
κι εκεί ψηλά όταν την πόρτα θα ανοίγω
ένα πάρτυ να στήσετε για μένα
Να βρέχετε το χώμα μου με ξύδια
κι όταν θα κάνετε έναν κύκλο τριγύρω από τον τάφο
να με γυρνάτε στα παλιά μου τα ταξίδια
και ν'ανάβετε να πίνω κανα μπάφο
Εγώ θα βρω τη Σοφίτσα με τον Πυροβάτη
το Μπλα-Μπλα, τον Κουρμπέτσο και το Ξωτικό
το Βίκτωρα, το Μάγο και τον Εφιάλτη
το θειό μου που τον ελέγανε κακό
Τον Σιδηρόπουλο θα βάζουμε στο κέντρο
με τη κιθάρα και τους μαγικούς του ήχους
κι αφού θα κόβουμε παπάδες απ'το δέντρο
όλοι παρέα θα γράφουμε στίχους
Όσο για σένα μάνα,
όταν χτυπάει η καμπάνα,
να μη δακρύσεις, για τον αλήτη το γιο σου
να φτιάχνεις όσα ζήσαμε μια ντάνα
κι εγώ θα έρχομαι εκεί, παρέα στο φευγιό σου
Οι φίλοι μου θα μου `χουνε δυο πικ-απς στημένα
ένα μικρόφωνο σ'ένα μικρό πατάρι
όταν λοιπόν θα σκέφτεστε για μένα εγώ θα στέλνω την ψυχή μου να ραπάρει
(Όπως τώρα)