Όνειρα κάνουμε ίδια
μα σαν ξεφεύγουμε απ’ το νου
λάμπουν σαν τα στολίδια.

Χαράμισα στο δρόμο
λόγια της λήθης και νερό
αθάνατο απ’ το χρόνο.

Που να βρω λίγη αγάπη
να στέκομαι στην άκρη
να κορο'ι'δεύω τον καιρό.

Να χάνομαι τις νύχτες
και συντροφιά με αλήτες
στο παραμύθι σου να μπω.

Μονάκριβη καρδιά μου
στου θυσαυρού σου τα βαθιά
έκρυψες τα νερά μου.

Ποιος μάγος της αγάπης
ποια μάγισσα των φυλαχτών
γνωρίζει αν θα ξανάρθεις.

Που να βρω λίγη αγάπη
να στέκομαι στην άκρη
να κορο'ι'δεύω τον καιρό.

Να χάνομαι τις νύχτες
και συντροφιά με αλήτες
στο παραμύθι σου να μπω.

Ξημέρωμα χαράζει
και μια μικρή δροσοσταλιά
το λογισμό μου αλλάζει.