Δραπέτης η σκέψη ξανά
σε ψάχνει μα εσύ πουθενά
χειμώνας, σιωπή, μοναξιά
μου λείπεις

Τα χέρια απλώνω και να
σ΄αγγίζω στα σκοτεινά
μια κίνηση κάνε και σύ
μου λείπεις

Σ απόσταση αναπνοής
πάλι σε φέρνω
της λογικής σπάω το γυαλί
και σ’ ανασαίνω

Δραπέτης η σκέψη ξανά
δε θέλει να δει το μετά
γυρίζει σε σένα που τόσο
μου λείπεις

Αναμνήσεις, τσιγάρο, ποτό
πάλι απόψε δε θα κοιμηθώ
στα όνειρά μου σε συναντώ
μου λείπεις

Σ απόσταση αναπνοής
πάλι σε φέρνω
της λογικής σπάω το γυαλί
και σ’ ανασαίνω

Σ απόσταση αναπνοής
πάλι σε φέρνω
της λογικής σπάω το γυαλί
και σ’ ανασαίνω

Και σ’ ανασαινω
σε ζωναντεύω
και ζω