Σαν τοπίο του Λαυρίου
με θαλασσινά κοράλλια
είσαι μελανό μωρό μου
με τα χείλια σου τα λαύρα.

Της καρδιάς μου τα ταμεία
γέμισαν μ’ επιθυμία
μα εγώ δεν έχω μια
κι η ελπίδα μου καμία.

Σαν το κάβο του Ταινάρου
το Μαλιά τον ταραγμένο
κυματίζουν οι μηροί σου
στο κορμί σου το μελένιο.

Γέλα μου να δω φεγγάρια
μέσα απ’ τις καρδιάς τ’ αμπάρια.
Μέσα απ’ τις καρδιάς τ’ αμπάρια
δυο σειρές μαργαριτάρια.

Σαν πηγή του παραδείσου
το μελαχρινό κορμί σου
τ’ άλογα σου τ’ αγριεμένα
πάνω του είναι δεμένα.

Ήλιος σ’ έντυσε εσένα
μελανούρι από γέννα.
Μελανούρι από γέννα
κι έβαλες φωτιά σε μένα.