Δεν είναι που φοβάμαι πια ν’ ανοίξω την καρδιά μου,
δεν είναι που περοφρονώ ό,τι βρεθεί μπροστά μου,
πρόσεχε, μου `λεγαν πολλοί, τα σιγανά ποτάμια,
όταν σε παρασύρουνε, βουλιάζεις στα σκοτάδια.

Τώρα προσέχω, τώρα προσέχω,
αφού, αγάπες και φιλιά δεν τα αντέχω, .

Δεν είναι που το σκέφτομαι λιγάκι παραπάνω,
δεν είναι που, πολλές φορές, δεν ξέρω τι να κάνω,
πρόσεχε, μου `λεγαν πολλοί, τα σιγανά ποτάμια
και να μην παρασύρεσαι, από δυο μάτια πλάνα.

Τώρα προσέχω, τώρα προσέχω,
αφού, αγάπες και φιλιά δεν τα αντέχω, .