Ειμ’ ένα έντομο στην τσέπη σου κρυμμένο
μια ευκαιρία να πετάξω περιμένω.
Είμαι κομπάρσος μιας ατάκας κι υποφέρω
δώσε μου χρόνο κάτι ακόμα να προφέρω.

Στη σκιά της ομπρέλας σου ζω
θέλω φως, να βρεθώ στον αέρα
κάνε άκρη πατέρα!
να ψηλώσω κι εγώ προσπαθώ.

Είμαι κλαδί που το τραντάζει η οργή σου
νύχτα το γέλιο μου φωτίζει η αστραπή σου.
Είμαι το δάκρυ της βροχής έξω απ’ το τζάμι
θέλω πριν σβήσω να κυλήσω στο ποτάμι.

Στη σκιά της ομπρέλας σου ζω
θέλω φως, να βρεθώ στον αέρα
κάνε άκρη πατέρα!
να ψηλώσω κι εγώ προσπαθώ.