Θάρθουν παιδιά και θα μιλήσεις
(ακούς;) για κόσμους πιο γενναίους,
κι ίσως ακούσεις υμεναίους
και τα βιβλία σου τα κλείσεις,

όταν μια νύχτα ναυαγήσουν
στα χωρικά σου τα σκοτάδια,
απ’ το παλιό σου φως καράβια,
κι ονειρευτείς αυτό που ήσουν.

Απ’ τη μισάνοιχτη την πύλη
του αρχάγγελου, ωραία πάντα,
σε λύπη μέσα και λεβάντα,

θα ξαναδείς τα δυο της χείλη,
κι απ’ τη δική σου Ερωφίλη
θα βγει του γιου σου η Μιράντα.