Πληρώνω ξένα κρίματα και ξένες αμαρτίες
κι αφού παντού έχω φερθεί
με ανθρωπιά και προσοχή
με βρίσκουν αδικίες, με βρίσκουν αδικίες.
Το ‘χω παράπονο πικρό
που δίκιο δεν μπορώ να βρω.

Όπου καλό κι αν έκανα φαρμάκι μου ‘χουν δώσει
και η γυναίκα που αγαπώ και πάω με καλό σκοπό
κι αυτή μ’ έχει προδώσει κι αυτή μ’ έχει προδώσει
Το ‘χω παράπονο πικρό
που δίκιο δεν μπορώ να βρω.

[στην έκδοση με την Πόλυ Πάνου]
[Μες στη ζωή δικάζομαι χωρίς να έχω φταίξει
καταδικάζουν μια ψυχή
μα δεν υπάρχει ενοχή
ο νους μου πως ν’ αντέξει, ο νους μου πως ν’ αντέξει.
Το ‘χω παράπονο πικρό
που δίκιο δεν μπορώ να βρω.]

Πληρώνω ξένα κρίματα κι αδίκως τυραννιέμαι
από πολύ μικρό παιδί χαρά ποτέ δεν έχω δει
κι απ’ τη ζωή χτυπιέμαι, κι απ’ τη ζωή χτυπιέμαι.