Μάτια μελιά και ντέρτι μου
μαζί σου τι θα κάνω
το δρόμο πια τη λογικής
όλο και τονε χάνω.

Μα εδώ που έχω φτάσει
δεν μπορώ να κάνω πίσω
τι το ήθελε η μοίρα
κι έγραψε να σε γνωρίσω.

Πως στα καλά καθούμενα
άραξες στο μυαλό μου
και κάθε μέρα χάνομαι
και σβήνω απ’ τον καημό μου.

Μα εδώ που έχω φτάσει
δεν μπορώ να κάνω πίσω
τι το ήθελε η μοίρα
κι έγραψε να σε γνωρίσω.