Επιτέλους βροχή και μαράθηκαν
τα χείλη μου δίχως φιλιά.
Ακριβή μοναξιά σε πλήρωσα
κι άνοιξαν πάλι τα πανιά.

Σε κοιτώ κι είναι αρκετό
πίνω ξανά στην υγειά σου.
Σε κρατώ και δεν μπορώ
τον κόσμο να αντέξω μακριά σου.
Δεν μπορώ, δεν μπορώ.

Επιτέλους βροχή και στέρεψαν
τα δάκρυα της χαράς.
Ακριβή αγκαλιά σε νοστάλγησα
μην σταματήσεις να μου ζητάς.