Μην απορήσεις αν μ’ αντικρίσεις
Να είμαι στο χείλος της καταστροφής
Κι αν θες αιτία σου δίνω μια
Εσύ είσαι εκείνη που αδιαφορείς

Δεν μπορώ άλλο μη χτυπάς
Πάψε πια να με πετάς
Σαν το κέρμα στο ζητιάνο
Κάτι αξίζω παραπάνω

Αν διασκεδάζεις πικρά όταν στάζεις
Εγώ δεν μπορώ να τα αντέξω λεπτό
Κι αν κάποια μέρα με κάνεις πέρα
Να ξέρεις πως πίσω ποτέ δε γυρνώ