Κοίταξε μες στην αλάνα τι σκόνη σηκώνουν σαν κυνηγιούνται τ’ άγρια παιδιά
και τώρα κοίτα κι εκείνα που μένουν απ’ έξω και στέκουνε μόνα σε μια γωνιά.
Δεν είναι γιατί το θέλουν, δεν το `χουν διαλέξει, δεν είναι και τόσο διαφορετικά…
Είναι που ένιωσαν ήδη τη μοναξιά που αφήνει πίσω η αλάνα λίγο μετά το παιχνίδι.

Κοίταξε γύρω τον κόσμο πως ξέρει να ζήσει την κάθε του λύπη, την κάθε χαρά
και τώρα κοίτα κι εμένα που στέκω σα βλάκας μπρος στη δικιά σου ανοιγμένη αγκαλιά.
Δεν είναι γιατί το θέλω, δεν το `χω διαλέξει, ούτε με κάνει να νιώθω καλά…
Είναι που ένιωσα ήδη τη μοναξιά που αφήνει πίσω η αλάνα λίγο μετά το παιχνίδι.

Μην ακούς ποτέ τι λέει η μάνα σου.
Είναι όλος ο κόσμος η αλάνα σου.