Αυτό το τραγούδι φωνάζει να ζήσει
δε ξέρω τι έχει στο τέλος να πει
το αφήνω με μάτια κλειστά να χορέψει
να πάρει απ το χέρι την κάθε μου σκέψη
να βρει ένα φως να κρυφτεί.

Σα ψίθυρος άγραφος νόμος
ανοίγει μια αλήθεια σκληρή
η αγάπη, όταν ντύνεται πόνος
ριζώνει βαθιά στη ψυχή
δε ξέρω που βγάζει ο δρόμος
στ’ αλήθεια τι θα συμβεί
για μένα υπάρχει ο κόσμος
αν μέσα του υπάρχεις κι εσύ
αν μέσα του υπάρχεις μόνο εσύ.

Αυτή η σκιά, που ώρες τώρα διαβάζω
αμίλητη μένει, γερμένη στη γη
του χρόνου σταγόνα που αντέχει ακόμα
βουβοί λεπτοδείκτες που σπρώχνουν τις νύχτες
εκεί που κάποτε υπήρχε γιορτή.