Τα νιάτα σου φωτιά τα όνειρά σου όμως στάχτη,
οι φίλοι λιγοστοί μόνοι τους ζουν σε κάποιαν άκρη.
Τη μέρα προσπερνάς θέλεις τη νύχτα να γυρίζεις,
δεν ξέρεις τι ζητάς δεν ξέρεις που θα καταλήξεις.

Ελεύθερος θα πει να μη φοβάσαι το χαμό σου,
ελεύθερος θα πει να κυνηγάς τον εαυτό σου.

Μεσ΄την ανάσα σου φωλιάζουν αίμα, πόνος, δάκρυ,
μικρά χλωμά παιδιά που δεν υπάρχουν πια στο χάρτη.
Πισθάγκωνα δεμένο σε βάζουν μέσα σε ψυγείο,
τα πάντα να ξεχάσεις να μη μπορείς να κλαις για δύο.

Ελεύθερος θα πει να μη φοβάσαι το χαμό σου,
ελεύθερος θα πει να αγαπάς τον εαυτό σου.

Ελεύθερος θα πει να αγαπάς τον εαυτό σου,
Ελεύθερος θα πει να μ’ αγαπάς σαν τον εαυτό σου.