Είσαι εξάρτηση κι ανάγκη που με λειώνει
σαν το κλαρί γέρνω στη γη και με πατάς
αργοπεθαίνω τ’ οξυγόνο μου τελειώνει
ξαναγεννιέμαι μόνο όταν με φιλάς.

Με πιάνει τρέλα και δεν ξέρω τι μου φταίει όταν λείπεις
και κάνω πράγματα ακραία και τρελά
μα όταν νιώσω το κορμί σου να με καίει σου παραδίνω
της καρδιάς μου αχ.. της καρδιά μου τα κλειδιά.

Και την καρδιά μου ζήτα μου να ξεριζώσω
ν’ ακροβατώ με δίχως δίχτυ στα τυφλά
απ’ το γκρεμό σου σάλτο στο κενό να δώσω
αρκεί να πέσω στη δική σου αγκαλιά.

Με πιάνει τρέλα και δεν ξέρω τι μου φταίει όταν λείπεις
και κάνω πράγματα ακραία και τρελά
μα όταν νιώσω το κορμί σου να με καίει σου παραδίνω
της καρδιάς μου αχ.. της καρδιά μου τα κλειδιά.


Ο έρωτας μου ειν’ η αιτία που με κάνει
και ναυαγώ στο σμαραγδένιο σου το βυθό
για να μαζέψω της αγάπης το βοτάνι
να σε μαγέψω μια ζωή να σ’ έχω εδώ.